हळूहळू या सगळ्यातलं पोटेन्शियल लक्षात आलं आणि प्रत्येक कलाकाराचा युट्यूब चॅनल असलाच पाहिजे यावर ठाम विश्वास बसला!

ती सेटल होऊन साधारण दहा-पंधरा मिनिटं झाली होती.. एसी बोगी असल्याने बाहेरच्या आवाजाचा प्रश्न, किंवा घुसखोरी वगैरे नव्हती.. आता थोडा वेळ साईड

२ दिवसांत साधारण ५०-६० हजार व्ह्यूज झाले आणि हरितालिकेच्या दिवशी एका दिवसात व्हिडियोला ३ लाखांपेक्षा जास्त व्ह्यूज मिळाले! यावेळेला तर...

मला माझ्या कामात किंवा कुठल्याही गोष्टीत काही अडलं, की कोणाला विचारायच्या आधी मी एकदा Google करून बघते. आणि बऱ्याचदा असं होतं

ठरल्याप्रमाणे त्या इसमाने मला गाणी पाठवली. ईमेल ओपन करून बघितला तर सात गाणी आली होती! अरे, एवढी कशाला? मी काय अल्बम काढणारे का

संगीतक्षेत्रात थोडंफार काम करायला सुरुवात केल्यापासून दर महिन्याला साधारण दोन-तीन फोन कॉल्स असे ठरलेले असतात, की ज्यामुळे मनोरंजन, काळजी,

चार-पाच दिवसांपूर्वी आमची पुसटशी भेट झाली. शांताबाई शेळकेंची एक कविता वाचत असताना, ’ति’नं मला खुणावलं. आपल्या आगमनाचा हलका इशारासुद्धा दिला.

साधारण सव्वाबारा वाजले रात्रीचे मला निघायला. स्टुडियो ते घर दहाच मिनिटांचं अंतर आणि स्कुटी असल्याने म्हटलं जाईन एकटी आरामात..

रुचीकडे बघता बघता समायराच्या डोळ्यांतून झरकन पाणी खाली आलं.. "काय बोलतेयस रुच? मला माहितीय मला शंतनू मिळणार नाहीये

रुचीने समायराला मनसोक्त रडू दिलं. अशी मोकळी ती याआधी कधीच झाली नव्हती.. तिचा भर ओसरेपर्यंत रुची शांत बसून राहिली.